کسی که نه به یاد خدا است و نه به فکر خود ، از ارتکاب هیچ عمل خلاف وگناهی روی گردان نیست ، مثل چنین شخصی مانند کسی است که در مسیرهای خطرناک و پرتگاه های مخوف ، بر مرکبی چموش - آن هم بی لگام و افسار - سوارشود و هر لحظه ممکن است به دره ای هولناک سقوط کند و هلاک شود .کسی که از یاد خدا غافل است صرف نظر از این که به عواقب سوء ترک یاد خدا دچار می شود ، خود را از همه امتیازات و مواهب مخصوص اهل ذکر محروم می کند و از آنها بهره ای نخواهد داشت .